Teño reflexionado sobre o feito de que en momentos de grandes traxedias e sufrimentos colectivos pode haber persoas que encontren a felicidade. Cantas e cantos non se terán namorado nun refuxio antiaéreo protexéndose das bombas, ou nun furgón que os leva á cadea ou a un campo de concentración! Cantas persoas non forxaron na guerra fondas amizades... É marabilloso que as persoas sexan quen de vivir momentos de felicidade e de pracer, rodeadas dos desastres e a dor do contorno, ou de salvar o altruísmo, a amizade, o amor en tempo de odio. Trátase do azar desafiando á necesidade.
Benvid@s ao blog de FIGA. Un espazo para o debate e a reflexión feminista
Suscribirse a:
Entradas (Atom)